Als je afkomst op drijfzand berust…
Sedert 2018 kijk ik regelmatig in de spiegel en dan zie ik kracht, geleerde lessen en trots. Dit had ik echter nooit gezien als ik niet gekeken en geleerd zou hebben van mijn verleden. Als ik namelijk naar mijn verleden kijk, zie ik vooral pijn en verdriet.
Ik ben geboren op 6 januari 1982 in Sri Lanka en na een paar maanden ben ik ter adoptie afgestaan aan een geweldige vader en moeder die heel goed voor me gezorgd hebben en me een fantastische opvoeding hebben gegeven.
Toch ben ik niet als een tabula rasa geboren die alleen maar blij was met deze adoptie. Integendeel zelfs! Tijdens de bevruchting, zwangerschap en geboorte heb ik veel meegekregen en daar begin ik mijn verhaal mee. Door mijn manier van schrijven hoop ik iedereen mee te nemen in mijn wereld. Een wereld met termen als adoptie, pijn, verdriet en vooral eenzaamheid en afwijzing waren centrale woorden in mijn leven.
Met mijn verhaal wil ik mensen inspireren om de confrontatie met zichzelf aan te gaan en kracht te halen uit je verleden.
Waar het verleden je heeft gebracht, staat vast. Hoe je verder reist bepaal je zelf!
Wanda –
Hallo,
Je zei vanmorgen in het interview dat het eerste gedeelte misschien wat zweverig was. Ik heb het niet zweverig ervaren, maar ik vond het een heel erg mooi begin, waardoor ik de rest van het boek steeds goed kon plaatsen. Je hebt echt heel erg mooi omschreven wat er door je heen ging telkens en waarom je op een bepaalde manier reageerde op dingen. Ik was gedurende het boek heel erg benieuwd naar het vervolg, daarom bleef ik ook maar doorlezen. Het is heel indrukwekkend wat er allemaal in je hoofd is omgegaan en wat je allemaal hebt meegemaakt. Het heeft me zeker geraakt. De twee dingen die me het meest raakten waren het moment dat je werd geslagen en het moment dat je Fake familie in Sri Lanka je geld wilde. Pffff. Heavy shit.
Dankjewel voor je bijzondere, indrukwekkende verhaal.
Groetjes Wanda
Verhoeven –
Een prachtig, maar ook aangrijpend boek geschreven door Renuka Van Gaal de Kunder.
Heb het boek gisteren gekocht, en heb het met toch wel een brok in mij keel gelezen.
Het omschrijft heel realistisch hoe moeilijk het leven is voor vele. Veel mensen kunnen hier een stukje van zichzelf uithalen, zo ook ik. Heb zelf ook bordeline dus kan mij in best veel dingen die ze beschrijft daarin vinden.
Door dit boek te lezen, zie ik in dat je niet met een masker op hoeft te leven. Ik lees dit ook bij Renuka en ken haar als een super sterke vrouw.
Voor sommige mensen is vanzelfsprekend geaccepteerd te worden, maar veel mensen moeten dat weer afdwingen door niet zichzelf te kunnen zijn, dat is jammer.
Dit boek is echt een aanrader. Verhoeven
Wim –
Hallo Renuka,
Met grote belangstelling, maar meer nog met bewondering, heb ik jouw levensverhaal in de Gelderlander gelezen.
Enorm knap dat je zo open durft te zijn en vooral ook knap hoe je jezelf overwonnen hebt.
Je bent er heel erg sterk uitgekomen, het maakt dan niet uit of het ondanks of dankzij het verleden is, een prestatie is het zonder meer.
Wat vooral opvalt – aan de buitenkant – is jouw enthousiasme, maar altijd is er nog een binnenkant die vaak zoveel kwetsbaarder is.
Het gemis van een echte moeder zal altijd ergens blijven knagen, maar gelukkig heb je het zo goed als het kan een plaatsje kunnen geven.
We zullen nooit echt voelen wat het is om je biologische ouders niet te kennen.
Met vriendelijke groet,
Wim
Anoniem –
Lees zojuist in de Gelderlander het artikel rondom jou, rondom je boek. Heftig zeg!! Respect, veel respect. Anoniem
Anoniem –
Hoi Renuka, ik wil je even zeggen dat ik enorm veel respect heb voor je. Vooral doorgaan met leven! Lieve groet van anoniem
Anoniem –
Goedemorgen Renuka, ik kom nu je verhaal tegen in de kranten. Ik heb zelf een tijdje min of meer onder een steen gelegen en mezelf ook van Facebook verwijderd. Ik wil je toch even zeggen hoe ongelofelijk dapper ik je vind dat je je verhaal nu voor iedereen leesbaar en voelbaar hebt gemaakt. Jouw verhaal wat gemaakt heeft wie je bent. Ik ga het zeker lezen
Groetjes anoniem
Gertie –
Dag Renuka, ik volg je al een tijdje via social media. Ik ken je niet persoonlijk, maar lees en zie hoe jij jouw verleden en alles wat daarbij hoort integreert in jouw leven en daar enorme kracht uithaalt. Dat bewonder ik enorm.
Ik werk met vrouwen met een verlies en zo heb ik ook een vrouwke die geen fijne jeugd gehad heeft. Ik zie haar binnenkort weer en hoop dat ik jouw boek aan haar kan overhandigen. Ik hoop voor haar (h) erkenning, maar ook een beetje van jouw kracht te kunnen geven.
Geniet van de erkenning en van al het moois dat juist de ellendigheid je heeft gebracht. Voor jezelf en door jou ook voor anderen.
Groetjes Gertie Mooren Praktijk
Miep –
Ik was verrast op de beleving van je leven. Was heel heftig om ook alles binnen te laten. Heel mooi en warm. En zeker ook een herkennig. Heel mooi geschreven dat je het allemaal probeert om een plek te geven.
Gertie –
Dag Renuka,
Jazeker en ik heb het ook al uit… Ik vond het erg indrukwekkend, ontroerend en ben vol bewondering hoe je met jouw ‘bootje’ dor het leven vaart. Vooral het begin, waarin je vertelt over het kleine ongeboren kindje heeft mij aan het denken gezet. Ik ga daarom op 4 december naar een lezing van Anne Verwaal, over hoe conceptie, zwangerschap en geboorte de reis van je leven bepaalt. Ik hoop voor jou dat de erkenning die je van mensen krijgt jou goed doet. Dat verdien je… als schrijfster en als mens.
Dikke kus, Gertie
Jeannette –
Heb je boek in 1 keer uitgelezen. Vond het heel emotioneel en ook wel herkenbaar. Ik kreeg kippevel. Je hebt het mooi geschreven. Liefs van Jeannette
Miranda van der Leest –
Lieve Renuka,
Overleven zo was jou levensverhaal
Wat een levensreis heb jij gemaakt zeg. Zoals jij je verhaal doet als baby in de buik van je moeder…… een brok in mijn keel. Dan denk ik terug aan die tijd dat ik tot 2x toe heb mogen ervaren hoe het is om 9 maanden een kind onder mijn hart te mogen dragen. Hoe ik me zo gelukkig voelde bij iedere schop of vuistje die ik kreeg als teken dat er wat groeide in mijn buik. Een lief mooi mensje. Wat had ik jou dat graag toegewenst dat jou moeder dus ook vol trots over haar buik zou hebben geaaid en had gedacht mooi mensje je bent zo welkom. Helaas heeft dat voor jou niet zo mogen zijn.
Een pestverleden in de schooljaren die deel ik helaas met jou. Daar zijn littekens op mijn ziel gekerfd waar een pleister niets mee kan. Het vertrouwen zo geknapt en een zelfbeeld in gruzelementen op de grond. Echter naar de buitenwereld die eeuwige glimlach. Ja ik deed dat precies zo.
Ben dankbaar dat je zulke lieve ouders hebt mogen ervaren die jou alle normen en waarden van het leven hebben meegegeven. Dat ze jou alle liefde gaven maar bovenal hoe gewenst je was. Dat is een mooie balsem voor je ziel.
Zelf ben ik dankbaar dat ik in je ziel heb mogen kijken. Fijn om je ook in het echt gezien te hebben. Jij had iets wat vele mensen verloren zijn. Sprankelende ogen die MET hun mond tegelijk kunnen lachen. Dat is de enige puurheid die onbetaalbaar is. Dat zijn de mensen waar ik van kan houden.